Veiligheid creëren, spiegeling en mentalisatie zijn belangrijke pijlers waarop ik
de therapie geef. Dat betekent leren reflecteren en daarbij het lichaam te ervaren,
de gevoelens te benoemen en deze uit te wisselen met de therapeut in een veilige
omgeving. Je gaat je bewustzijn vergroten over de gehechtheidsstijl die je hebt ontwikkeld.
Reflectie over de hechting die je bent aangegaan met de eerste hechtingsfiguren -
In het contact met de therapeut kan je de ervaring maken dat de hechting veilig is, zodat je jezelf kan gaan verbinden in openheid en vrijheid.
Een inspiratiebron voor de therapie die ik geef is onder meer David J. Wallin.
Wallin
(2007) heeft de bevindingen uit gehechtheidsonderzoek in een therapeutisch model
gebracht. Daarin draait het om drie thema’s: de gehechtheidsrelatie van de patiënt
met de therapeut, de non-
De gehechtheidsstijl die je als kind hebt ontwikkeld, ontstaat ook vaak weer binnen de therapeutische relatie. Door hiermee te werken in het actuele moment, geeft nieuwe ervaringen van een veilige hechting, zodat je in de toekomst gemakkelijker kan relateren met de mensen om je heen.
Een voorbeeld uit een workshop ter illustratie:
Ik benoemde vanuit het feit dat iemand
(misschien jij ook) zich vaak gaat identificeren met zijn overlevingsmechanisme en
dan denkt dat hij/zij dit echt is.
Echter, het overlevingsmechanisme/pantser/karakterstructuur
is een beschermend omhulsel voor jou in relatie tot de ander. Hierbinnen of daarachter
ben je er zelf (je ziel of je wezen). Door daar weer mee contact te maken, zorgt
voor basis en veiligheid voor jezelf. En door van hieruit weer te relateren met de
ander, geeft heling voor jezelf.
Het allemaal even niet meer weten, kan soms een mooi moment zijn waardoor er iets kan veranderen (afwijkend vanuit je overlevingspatroon). Geef het ruimte en doe er de goede dingen mee.